Hymn na cześć ks. Arcypasterza Wincentego Tymienieckiego

Na cześć Najprzewielebniejszego Ks. Arcypasterza Wincentego Tymienieckiego, pierwszego Biskupa Łódzkiego

Czemu nagle ziemia polska
W łonie swem radością drga?
Bo biskupstwo dzisiaj nowe
W Łodzi swą siedzibę ma.
Ty piastujesz urząd święty,
Zna Cię wioska, miasto, lud,
Przez Cię Biskupie Wincenty
Spełnił się odmiany cud.

Ciągłą pracą nas prowadzisz
Do zbawienia złotych wrót,
Już modlącym stał się znowu
Za Twą sprawą tkacki gród.
Swemi usty to sprawiłeś,
Że w zbłąkanych duszach zwrot,
Tyś kult wpoił dla Ojczyzny
I miłości rzucił grot.

Takim jesteś, jak twa mowa,
Twą potęgą — zasób cnót,
Znamy Ciebie z mądrej rady,
Którą wiedziesz polski lud.
Gdy w Ojczyznę biły ciosy,
Zagrzmiał głos potężny Twój:
„Brak nam cnoty, brak miłości,
Do pokuty ludu mój.“

Ty, jak kokosz swe pisklęta,
Tulisz dzieci z wszystkich stron,
Tyś ochronki pozakładał,
Miłosierdzia siejąc plon.
Apostolskie dzierżysz znoje,
Skroń Twa ciężar mitry zna,
Tyś świątynię Kostce stawił —
Przetrwa wieki pamięć Twa.

My dziś społem Ci życzymy,
Żyj Biskupie długi czas,
Niech w Ojczyźnie znicz Twój światły
Nieci żar miłości w nas.
Odżyjemy pod Twą pieczą,
Swe owieczki, Ojcze, wódź —
Niechaj żyje, niech rozkwita
Wierna Córa, polska Łódź.

Poznań, 27. 5. 1921.