Quae modo Sarmatia est, quondam deserta fuerunt
Invia post magnas Dencalionis aquas.
Primus in haec Lechus populum deduxit agrestem
De patria pulsus seditione domo,
Dalmata vir, Phariis claro patre natus in agris,
Quos rapidus curvis Crupa pererrat aquis.
Colle super pulchro properatae moenia Gnesnae
Struxit et a nidis nomen habere dedit
Omine permotus, multas ibi namque videbat
Per vicinum aquilas nidificasse nemus.
Exsule patre sumus, sed plurima regna per orbeni
Principia exsulibus dant sua, Roma notho.