Dunajcowe szczęście

Dunajcowa woda — chyża, chyża...
Dunajcowe kamienie — śliskie.
Nad Dunajcem wieczór się zniża —
nad Dunajcem szczęście łatwe, bliskie.

W łatwe szczęście trudno uwierzyć —
czy nasycisz niem serce głodne?
Dunajcowe kamienie — chłodne.
Dunajcowa woda bieży, bieży...

Księżyc płynie — coraz mniejszy — coraz wyżej —
aż o świcie za góry się schroni...
— W dunajcowej wodzie (chyżej, chyżej...)
dunajcowe szczęście utonie.

Czytaj dalej: Jesień w ogrodzie - Henryka Wanda Łazowertówna

Źródło: Imiona świata, Henryka Wanda Łazowertówna, 1934.