Wiersz grudniowy

Serca wstydliwie migocą jak świeczki —
cyt — bo się spłoszą, rzucą do ucieczki —

Nie dać im zgasnąć — jasnym drżącym skierkom —
niech się nie stłuką jak kruche lusterko —

Chodzić na palcach — pozatulać szpary —
niech się nie wkradną mroki złym oparem —

Powstrzymać oddech — osłonić dłoniami —
niech wicher świstem światła nie połamie —

O serca, wątłe promyków kruszyny,
niech drżenia wasze nie zamrą, nie zginą —

Niech świeczki błysną świetnem światła morzem —
niech świat zapłonie wiecznem Drzewkiem Bożeml