Zmarły człowiecze! Z tobą się żegnamy!
Przyjmij dar smutny, który ci składamy,
Trochę na grób twój porzuconej gliny
Od twych przyjaciół, sąsiadów, rodziny.
Powracasz w ziemię, co matką twą była!
Teraz cię strawi, niedawno żywiła!
Tak droga każda, którą nas świat wodzi,
Na ten ubity gościniec wychodzi.
Niedługo, bracie albo siostro, z tobą się ujrzemy,
Jużeś nam doszedł! My jeszcze idziemy!
Trzeba ci było odpocząć po biegu!
Ty wstaniesz, boś tu tylko na noclegu!
Boże! Ten zmarły w domu Twym przebywał,
U stołu Twego jadał, Ciebie wzywał,
Na Twej litości polegał bezpieczny;
Daj duszy jego odpoczynek wieczny.