Wszystko się raduje,
Co żyje, co czuje,
W tej rozkosznej wiośnie —
Mnie tylko jedynie,
Sierocej dziecinie,
Smutno i żałośnie.
Słonko jasno świeci,
Cały świat się kwieci
Wzgórzem i doliną,
Mnie tylko jedynie,
Sierocej dziecinie,
Łezki z oczu płyną.
Nad pola, nad łąki
Wzlatują skowronki,
Nucą Stwórcy dzięki —
Mnie tylko jedynie
Sierocej dziecinie,
Zabrakło piosenki.
Gdzie spojrzę po świecie,
Wszędzie, wszędzie kwiecie
Roznoszą woń błogą,
Tylko blade lica,
Które ćmi tęsknica,
Zakwitnąć nie mogą.