„Arka Czasu” to młodzieżowa powieść fantastyczna, której autorem jest Marcin Szczygielski. Wykorzystał on motyw podróży w czasie, by przedstawić losy Rafała Grzywińskiego, dziesięcioletniego chłopca żydowskiego pochodzenia, który mieszka wraz z dziadkiem w getcie warszawskim. Autor przedstawia ucieczkę chłopca z getta i różne trudności, jakie musiał w związku z tym pokonać. W trakcie tych wydarzeń Rafał spotyka wiele osób.
Spis treści
To główny bohater powieści, dziesięcioletni chłopiec żydowskiego pochodzenia, o urodzie, która to sugeruje. Od trzeciego roku życia mieszka on z dziadkiem, ponieważ jego rodzice za pieniędzmi wyjechali do Afryki i nie mogli wrócić do kraju z powodu wojny. Rafał nie może wychodzić sam z domu, nawet do szkoły; dziadek pozwala mu chodzić jedynie do biblioteki. Chłopiec bardzo lubi czytać, a w domu uczy się różnych rzeczy. Nie jest świadomy tego, co dzieje się w trakcie okupacji, a także w getcie, w którym pewnego dnia musi zamieszkać. Jego dziadek organizuje ucieczkę wnuka, lecz niekorzystny splot przypadków sprawia, że Rafał pozostaje bez opieki dorosłych i musi sobie radzić sam. Uczy się zatem przetrwania pod okiem Lidki i Emka. Zostaje postrzelony przez esesmana, ale udaje mu się przetrwać wojnę i dożyć starości.
To starszy mężczyzna, który samotnie opiekuje się wnukiem. Niegdyś pracował w filharmonii, ale z powodu wojny koncerty ustały, zatem mężczyzna zarabia, grając na skrzypcach w restauracjach, kawiarniach i na podwórkach, a także udzielając lekcji gry. Postanawia jednak sprzedać instrument, swoje jedyne źródło dochodu, by w ten sposób wyprowadzić swojego wnuka poza getto. Dziadek Rafała poświęca się zatem dla chłopca. Jemu również udaje się przeżyć wojnę.
To dziewczynka w wieku Rafała, która także żyje w getcie i ukrywa się po aryjskiej stronie w zoo. Chce odpłynąć arką wraz z Emkiem, opiekuje się szopem praczem. Lidka dba o swój wygląd, by nie przypominać dzieci z getta i w ten sposób kamuflować się po aryjskiej stronie. Jest opiekuńcza i dobra, pomaga Rafałowi. Po wojnie zostaje jego żoną, mają razem wnuczkę Asię.
To czternastoletni chłopak o imieniu Emanuel, który również ukrywa się w zoo i pomaga Rafałowi. W tajemnicy buduje arkę, by Wisłą dopłynąć do Torunia, gdzie mieszka jego ciotka. Udaje mu się przeżyć wojnę, ale nie odnajduje swoich bliskich. Jest bystry i zdeterminowany, nosi wojskowe buty.
To kobieta, która pomogła przeszmuglować Rafała poza teren getta i ukryła go w zoo, kiedy okazało się, że ich kryjówka została wykryta. Nie wróciła już po chłopca, gdyż sama została zadenuncjowana i musiała uciekać z Warszawy.
To pracownica biblioteki, która pomaga chłopcu i doradza mu w wyborze książek. Pomaga Rafałowi na ulicy i zabiera go na obiad. Działa też przy wyprowadzaniu dzieci z getta.
To piękna kobieta, przed wojną znana aktorka. Pomaga Stelli w przeprowadzeniu Rafała przez miasto, wręczając jej piękny bukiet. Nie chce jednak być z nią kojarzona.
To wnuczka Rafała i Lidki, którą Rafał spotyka w zoo po przeniesieniu się do roku 2013.
To starsza kobieta, która ma działkę na terenie zoo. Rafał pomaga pielęgnować jej ogródek, a potem trafia pod jej opiekę i mieszka w mieszkaniu przy Grochowskiej aż do samego końca II wojny światowej.
Przez Rafała są zwani Morlokami, gdyż porównuje on ich do bohaterów powieści „Wehikuł czasu” H. G. Wellesa.
Aktualizacja: 2025-10-27 19:11:30.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.