„Nadobna Paskwalina” to barokowy, epicki, wierszowany romans autorstwa Samuela Twardowskiego, wzorowany na innym, zaginionym, hiszpańskim utworze. W dziele tym autor opisał losy tytułowej Paskwaliny, która swoją urodą i próżnością naraziła się bogini Wenus. W związku z tym bohaterka rusza w podróż do świątyni Junony i przechodzi przez duchową przemianę. W tekście Twardowski poruszył bardzo złożoną i ciekawą problematykę, która skłania odbiorcę do głębszego namysłu.
Spis treści
Dzieło jest osadzone w rzeczywistości, w której rzymscy bogowie tacy jak Wenus, Diana czy Apollo faktycznie istnieją i realnie wpływają na ludzkie życie. Szybko okazuje się, że bogowie potrafią być równie mściwi i małostkowi co ludzie. Matka Paskwaliny odważyła się stwierdzić, że to Junona ze swoją mądrością powinna otrzymać złote jabłko Parysa, co sprowadziło na nią gniew Wenus. Wenerę rozzłościł także fakt, że Paskwalina śmiała się nazywać równie piękną, co ona. Z kolei Junona pomogła Paskwalinie w swej świątyni, podobnie Apollo i Diana spotkani przez nią w trakcie podróży. To pokazuje, że ludzie są odpowiedzialni za swoje czyny i mogą się one spotkać z reakcją bóstw, które obserwują ich poczynania.
Wydarzenia z fabuły dotyczą przede wszystkim kwestii urody i mądrości. Matka Paskwaliny lekceważy urodę Wenus i ceni sobie bardziej wiedzę i doświadczenie Junony, co powoduje gniew tej pierwszej. Sama Paskwalina przechwala się z kolei swoją urodą i jest z niej niezwykle dumna, co także gniewa boginię. Paskwalina odbywa jednak podróż do świątyni Junony i tam doznaje oświecenia. Od tego momentu uroda przestaje być dla niej najważniejsza, kobieta zakłada własny zakon i staje się niezwykle pracowita. Autor wartościuje zatem opisywane cechy, wyraźnie wskazując, które z nich uważa za ważniejsze.
W związku ze swoimi problemami Paskwalina musi wyruszyć w podróż do świątyni Junony. Samotnie opuszcza bezpieczny dom i udaje się na wyprawę, która wzbudza w niej lęk. W trakcie tej podróży kobieta napotyka wiele niebezpieczeństw, z którymi musi sobie poradzić. Jednak bardzo często pomocą służą jej napotkane osoby czy nawet bóstwa. Paskwalina samodzielnie radzi sobie z niespodziewanymi zadaniami i ostatecznie dociera do celu, gdzie przechodzi duchową przemianę. Podróż ta jest dla niej zatem doświadczeniem prawdziwe formującym i zmieniającym całe jej życie.
Paskwalina zmienia się w trakcie trwania utworu, przechodzi przemianę wewnętrzną. Początkowo jest próżna i dumna, skupiona na swojej urodzie i adoratorach, co wpędza ją w kłopoty związane z gniewem Wenus. Wyrusza zatem w podróż do świątyni Junony, po drodze przeżywając rozmaite doświadczenia i ostatecznie doznając oświecenia na końcu swej drogi. Po powrocie do domu zajmuje się zakonem i pracą, jest zatem zupełnie inną osobą. Zaczyna lepiej rozumieć, jakie wartości są w życiu najważniejsze, co odzwierciedla potem jej postępowanie.
W dziele pojawia się zagadnienie miłości i braku jej wzajemności, co przeżywa Paskwalina. Zostaje ukazany jej destrukcyjny wpływ na ludzkie życie i to, jak uczucia łatwo zmienić w broń przeciwko komuś. Miłość jest tu zatem źródłem kłopotów, igraszką bogów, a odrzucone uczucie staje się dla Paskwaliny motywacją do zmiany swojego życia. Miłość zatem nie zostaje ukazana jako źródło szczęścia i ukojenia.
Aktualizacja: 2025-08-13 15:04:13.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.