Utwór przedstawia bezmyślną pogoń za złudnym bogactwem. Elektrycerze byli skłonni ryzykować własnym życiem, aby zdobyć klejnoty Kryonidów. Opierali się wyłącznie na legendach, które opowiadały o niezwykłych bogactwach, ukrywanych na Kryonii. Śmiałkowie nie zdawali sobie sprawy, z czego składają się klejnoty. Reakcja mechanizmów elektrycerzy na zimny klimat sugerowała, że pochodzą ze znacznie cieplejszego miejsca. Klejnoty nie miały więc dla nich żadnej wartości, ponieważ składały się z zamarzniętych gazów, niemających szansy na przetrwanie w innych warunkach, niż mróz, panujący na Kryonii.
Pojęcie skarbu jest subiektywne. Klejnoty były dla Kryonidów źródłem radości i piękna, podczas wiecznej nocy, panującej na ich planecie. Dla ludzi, te skarby byłyby jednak wyłącznie mokrą plamą, nieposiadającą żadnej wartości. Opowiadanie ukazuje bezmyślną pogoń za czymś, co jest całkowicie nieprzydatne. Zachłanność odebrała elektrrycerzom zdolność logicznego myślenia. Okazuje się, że odwaga jest bezużyteczna, o ile nie idzie w parze z mądrością.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.