Alina i Czesław Centkiewiczowie byli znanymi podróżnikami. Książka „Anaruk, chłopiec z Grenlandii” jest w dużej mierze oparta na faktach. Autor opisał codzienne życie Inuitów, zamieszkujących największą wyspę świata. Dzięki postaci nastoletniego Anaruka, książka jest interesująca dla młodych czytelników.
Autor przedstawia, jak Inuici radzą sobie w trudnych, arktycznych warunkach. Opisuje ich codzienne zajęcia podczas lata i zimy. Czytelnik może dowiedzieć się, czym żywią się, gdzie mieszkają, jak polują, co ubierają i co robią w czasie wolnym. Narrator spędza w inuickiej osadzie kilka miesięcy. Obserwuje więc pracowite lato, gdy trwają przygotowania do zimy. Bierze udział w polowaniach, które mają zapewnić zapasy żywności.
Gdy spada śnieg, Narrator razem z Inuitami przenosi się do zimowej siedziby. Spędza długie, mroźne miesiące we wnętrzu igloo. Opisuje, jak mężczyźni naprawiają i wyrabiają broń, a kobiety szyją ubrania dla członków swoich rodzin. Autor przedstawia życie ludzi, którzy potrafią przetrwać w surowym klimacie, używając wyłącznie dostępnych w najbliższej okolicy surowców.
Książka opisuje również stopniowe dorastanie młodego Anaruka. Chłopiec uczy się polowania od swojego ojca i innych myśliwych. Zdaje sobie sprawę, że za kilka lat będzie musiał samodzielnie zapewnić żywność swojej rodzinie. Wciąż jest ciekawym świata dzieckiem, ale stopniowo przyjmuje coraz większą odpowiedzialność. Zdarza mu się popełniać błędy. Wymyka się na polowanie, co powoduje, że znajduje się w niebezpieczeństwie. Jest jednak odważny i oddany swoim bliskim. Gdy ratuje życie ojcu, Tugto stwierdza, że jego syn jest gotowy, aby wziąć odpowiedzialność za rodzinę.
Narrator opisuje również rozrywki Inuitów. Mimo trudnych warunków życia, pozostają pogodni i pełni energii. Udane polowanie kończy się ucztą, na której wszyscy mieszkańcy osady mogą najeść się do syta. Inuici organizują też zawody w rzucie kamieniem i piłce nożnej, w którą grają czaszką morsa. Chętnie również śpiewają, a dla rozrywki podrzucają się wzajemnie na zszytych skórach. Podczas długich, zimowych miesięcy, zabawiają się opowiadaniem legend i historii z przeszłości. Narrator zostaje bardzo ciepło przyjęty, dlatego trudno mu opuścić osadę, mimo tęsknoty za domem.
Książka posiada walory dydaktyczne. Autor opisuje społeczność Inuitów w bardzo pozytywny sposób. Podkreśla, że nie znają nawet pojęcia kradzieży. Żyją w harmonii, a w razie przewinienia, oskarżony staje przed sądem, składającym się ze wszystkich mieszkańców osady. Autor pochwala też altruizm i odwagę Anaruka, który rusza na ratunek ojcu oraz myśliwemu, który wpadł do wody podczas polowania. Życie Inuitów jest skromne, ale posiada wiele zalet. Narrator z radością ucieka na kilka miesięcy od europejskiej cywilizacji.
Aktualizacja: 2022-08-11 20:23:11.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.