Teofania

Idziesz! Przeczuwam Ciebie! Jak daleka łuna
Czerwieni się olbrzymia moc błyskawicowa!
Widzę cię, święta moja wizjo złotostruna!
Widzę cię – świtasz - idziesz, o Poezjo Nowa!

Choć nie dostrzegłem jeszcze Twojego oblicza,
Z którego Bogiem tryśnie wieków treść ukryta,
Wiem, że będziesz szalona, będziesz tajemnicza,
O Duszo, która idziesz, w której przyszłość świta!

A będzie ci na imię groźnie, twórczo: "Jestem"!
Obejmiesz sobą wszystko, tyrańska, potworna!
I objawisz się światu - Ognia Manifestem:
- Przyszłam po sny szaleńców, ksieni niepokorna!

Opublikowano w: Czyhanie na Boga