*** (W lekkim, prastarym wiatrów poszumie)

W lekkim, prastarym wiatrów poszumie,
W gorących promieniach błyszczącego słońca
I w wód przeczystych namiętnej zadumie
Tęsknota ludzka rodzi się bez końca...

Z zachodem słońca chmur kraina złota
W wiekowym biegu dzień nocy oddaje,
A z nią bez przerwy ludzka tęsknota
O jednym uparcie opowiada, baje...

Czytaj dalej: *** (Niech będzie pochwalony czołg!) – Stanisław Kowalczyk