*** (Sądzę, że dwa i dwa jest cztery)

Są­dzę, że dwa i dwa jest czte­ry,
tym żyję. Byt opar­łem na tem.
Gdzieś może, poza na­szym świa­tem,
w wy­mia­rach in­nej ja­kiejś sfe­ry
spo­tkam się z in­nym re­zul­ta­tem,
lecz tu­taj – dwa i dwa jest czte­ry.

Z to­mi­ku An­to­lo­gia sa­ty­ry pol­skiej 1944-1955