Stałe — jak serca rzewna tęsknica

Sta­łe — jak ser­ca rzew­na tę­sk­ni­ca
Du­ma­ją gwiazd­ki na nie­bie...
I lat ty­sią­ce pa­trzą w swe lica
Za­wsze z da­le­ka od sie­bie...

Próż­no już nie­raz głu­pi astro­log,
Co wzrok swój nie­bu po­ru­cza,
Chciał, jak­by nowy nie­bian fi­lo­log,
Do słów ich do­stać się klu­cza...

Lecz ja — choć gar­dzę nauk oko­wy
Te dźwię­ki znam ta­jem­ni­cze;
Bo dla mnie klu­czem gwiazd tych roz­mo­wy
Było ko­chan­ki ob­li­cze...