Idźcie precz przeklęci!

O wy, co całe życie łzy sierot pijecie,
Krwią, potem, żdzierstwem, lichwą z ubogich tyjecie,
Wy pyszni jako pawie, dumni, hardzi, twardzi,
Których złość biedniejszymi, kopiąc, plwając, gardzi,
Wy chciwcy i wy zdrajcę, co za pieniądz, mienie,
Sprzedajecie swe serce, duszę i sumienie,
Wy bogacze rozkoszni, co tylko dla siebie,
Swego cielska żyjecie, ku jego potrzebie,
Nie obchodzą was bracia, Bóg, Ojczyzna święta,
Żyjecie tylko dla się, jak tuczne bydlęta,
Rozpustniki, zbrodniarze i niewinnych katy,
Przyjdzie kiedyś dzień dla was nagrody, zapłaty,
O którym wy nie wiecie, w który nie wierzycie,
Przyjdzie dzień, w którym Boga Sędziego ujrzycie,
Od Niego, strachem, wstydem i sromem przejęci,
Usłyszycie ten wyrok: »Idźcie precz przeklęci!!!«

Czytaj dalej: Wiosna (Po smutnej zimie, przyszła nam wiosna) - Antoni Kucharczyk