W proch się rozsuły przedwieczne tyrany,
Rzymscy Neroni, Dyoklecyany,
A pamięć krwawa tylko z nich została...
Dziś Krzyżak-tyran znów, jak oni, działa.
Gdy dzikie zwierzę ma swe jamy, nory,
Robocze bydlę stajnie i obory,
Krzyżak zakazał ustawami swemi,
Polakom stawiać domy na swej ziemi...
Krzyżak zamilknąć kazał polskiej mowie,
Dzieciom modlitwy mówić w polskiem słowie,
A już tyraństwa dosięgnąwszy szczytu,
Biednym Polakom odmawia on bytu,
W ojczystej ziemi, odwiecznej Polakom,
Którą Bóg im dał, jak powietrze ptakom...
Zadrżyj tyranie, okrutny Krzyżaku!
Ten szczyt tyraństwa na biednym Polaku
Pan Bóg ukarze, wnet podniesie dłonie
Wykonać karę, jako na Neronie!
Runiesz, jak ongi tyrany-Rzymianie...
Polak Polakiem w Polsce pozostanie!...