Gdzie się podziały owe czasy dawne,
Ludzie olbrzymy, króle wodze sławne,
Jaskinie zbójców, złotem napełnione,
Krwią mordowanych ofiar zakrwawione?
Gdzie się podziały królewny zaklęte,
I królewicze, wojska ich zaśnięte,
Złociste zamki, podziemne pałace,
Rajskie ogrody ze złotym owocem?
Gdzie się podziały tajemnicze duchy,
W starych zamczyskach czyniące rozruchy,
Straszne upiory, pokutne puszczyki,
I ich biesiady nocne, jęki, krzyki?
Gdzie się podziały te mary cmentarne,
Chodzące trupy i jęki kościarne,
Co noc wstające z grobowisk strzygonie,
Jęki słyszane w cmentarzyska łonie?
Gdzie się podziały te dusze pokutne,
Zamieszkujące jary, miejsca smutne,
I po rozdrożach krzyżowych chodzące,
Chrztu, wybawienia odważnych proszące?
Gdzie się podziały, boginki, topielce,
Krwiopijne zmory! straszne wisielce,
Widma pośmiertne, dziewice łudzące,
W noc księżycową na łąkach tańczące?
Gdzie się, gdzie podział i djabeł rokita,
On się z pijanym Maćkiem już nie wita,
Niegdyś po świecie hulał, psocił wściekle,
Czy on na starość wygrzewa się w piekle?
Gdzie się podziała śmierć z kosą, Kostusia,
Co mi skosiła babkę i dziadusia,
Ona już dzisiaj kosą nie wywija,
Lecz chorobami dusi i zabija.
Gdzie czarownice brzydkie jak ropuchy,
Pod swą komendą mające złe duchy,
Czarnoksiężniki, cudowne doktory,
Gdzie się podzieli? gdy cały świat chory.
Gdzie się podziały aniołki mistyczne
Gdzie cudotwórcy, ich cuda rozliczne,
Gdzie starodawne prawa i zwyczaje,
Gdzie? — pytam się was, jakże wam się zdaje?