Retrospekcja

[Berenika97]

Chodzę w mroku sama i znam dobrze tę drogę,

Gdzie niepokój w korzeniach oplata mi nogi.

Moje kroki – szelest dręczących słów,

Które cisza usypia wśród wilgotnych mchów.

I wiem, że w tobie też tkwi ból

A pod powiekami spoczywa zmęczona miłość.

Że u ciebie też jest to, co we mnie.

Bo kiedy kocham,

To jakbym odchodziła.

I kiedy odchodzę,

To jakbym kochała.

I nie rodzi się nic.

I krwawię, i tkwię,

Jakbyś był mi obcy.

I tęsknię, i wracam,

Jakbyś był mi bliski.

Idę dalej,
choć każdy krok wydaje się już czyjś.

[Marek.zak1]

W temacie:

 

[wierszyki]

Mi się wiersz podoba zarówno pod względem podejścia do tematu jak i warsztatowym, ale gwoli obiektywizmu. Nie są klasyczne te rymy... Trzeba czytać sam wiersz. A nie zatrzymywać się nad nimi...

 

Pzdr ;)

 

[Annna2]

@Berenika97  Berenika nie wiem co napisać.

Chyba tak czasem jest- że chciałoby się razem- bo wtedy jest lżej?

Piękny

Edytowane 1 godzinę temu przez Annna2 (wyświetl historię edycji)