Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Topielec (z cyklu "Ostrów")

Michał_Witold_Danecki
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Goliard

Goliard

Opublikowano
Opublikowano

stylowo, trochę jakby spyknąć Leśmiana z Morcinkiem
:)
warsztatowo bardzo sprawne, ale co z treści?
czytam historyjkę, która nie wywołuje (u mnie) emocji, nie stawia nowych pytań - jakbym miał podane na talerzu apetyczne danie z resteuracji...
właśnie, jakoś nie ufam temu tekstowi, nie potrafię w niego wejść, robi wrażenie raczej komercyjne - proszę nie brać tego dosłownie:)
zgrabnie, malowniczo, mocno "post" - i jak widać modnie,
najwaźniejsze, że są jeszcze odbiorcy takiej poezji
:)
pozdrawiam

Michał_Witold_Danecki

Michał_Witold_Danecki

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Wiersze to istoty żyworodne. Mają swojego twórcę,
ale na tym koniec, bo zaczynają żyć własnym życiem.
Niektóre giną szybko, inne pozostają.
Ale żaden utwór nie potrzebuje psa-przewodnika w postaci autora,
który by go bronił, albo nawet objaśniał.
Niech się broni sam, jeżeli potrafi.

Pięknie dziękuję za wszystkie oceny, uwagi i wpisy:

Stanisławowi Praweckiemu,
Mirosławowi Niewierszynowi,
Leszkowi Nordowi,
Pomyłkowi Stokrotnemu,
Alicji Wysockiej,
Goliardowi

Serdecznie pozdrawiam

  • 3 tygodnie później...
  • 1 miesiąc temu...
  • 1 rok później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Trollformel
      STAŁEM NA MOŚCIE

      Przez Trollformel · Opublikowano

      Jazda spod mostu podwoziem.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Mosty są przecinkami ciągłości wielu dróg kolejowych, albo myślnikami.    Widzę resztki trupa pędzące pośpiesznym. 
    • lovej
      Barwy miłości

      Przez lovej · Opublikowano

      Radosny dzień zimą , ty jesteś przy mnie Słońce ogrzewa duszę, a spojrzenia rozpromieniają się Czas mija, niczym woda w strumieniu Ogród cudowności w naszym domu Łączy nas pasja i uczucie Nie ma gotowych schematów miłości, sami je kreujemy Jesteśmy jak kawałki układanki, które tworzą nasze życie Skarby miłości, nasza rodzina Mamy podobne serca, przepełnione ciepłem, uczuciem i szacunkiem Życie w kolorach jest różnorodne, cenimy wszystkie barwy Świat jest zróżnicowany, lecz miłość pozostaje niezmienna                                                                                                                                                                       Lovej. 2025-12-16                                   Inspiracje. Miłość w rodzinie
    • Gosława
      mogiłka

      Przez Gosława · Opublikowano

      żółte chryzantemy, które do niedawna pstrzyły się w ogrodzie dziś skulone dogorywają w wazonie zerwała ich całe naręcze aby przyozdobić grób syna na małej mogiłce tli się jeszcze gliniany znicz a światło niczym matczyne dłonie delikatnie muska przestrzeń na coś ty mi mały zachorzał przyszedł niespodzianie w bólach przeokrutnieńkich ino te oczka zamglone roztworzył i zamilkł a mnie się tak cni do ciebie w coraz mocniejszej trwożności ach gdyby można cofnąć czas zebrać krew która cienką strużką toczyła się między redlinami wepchnąć wątłe ciałko w sam środek ciepłego łona pod zapaską Anna ukryła grzechotkę drewnianą z wilczym zębem na nic się zdało smarowanie mózgiem królika odprawianie guseł pomarło się dziecku na Amen
    • Annna2
      Vilanella dla Niej IV

      Przez Annna2 · Opublikowano

      Daleko jesteś, gdzie błękitu sklepienie. Ty moje słowa jak zawsze zrozumiesz. Dobranoc, Mama i nów Cię ukołysze.   Znów staram się oszukać to tęsknienie,  czy ciepło tam dotrze- skosztujesz? Daleko jesteś, gdzie błękitu sklepienie.   Garść dobrych dni - wspomnienie I słońc igraszkom nowiem folgujesz. Dobranoc, Mama i nów Cię ukołysze.   Spłoszonym ptakiem  myśli cierpienie, Doświadczeniem Hioba usta rysujesz. Daleko jesteś, gdzie błękitu sklepienie.   Mijają dni bez Ciebie kolejne jesienie. Czy tęsknotę wciąż jeszcze czujesz? Dobranoc, Mama i nów Cię ukołysze.   Miłości wiecznej tu łez ronienie. I nie wiem, czy mnie wypatrujesz Daleko jesteś, gdzie błękitu sklepienie Ty moje słowa jak zawsze zrozumiesz.    
    • Marek.zak1
      STAŁEM NA MOŚCIE

      Przez Marek.zak1 · Opublikowano

      Krótko i trafnie, a wielu, jak sądzę, tak ma. Pozdrawiam. P.S. Chyba "tchórzę".

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...