„Nowy wspaniały świat” (ang. Brave New World) to powieść Aldousa Huxleya, napisana w 1931 roku i wydana w 1932 roku, będąca jedną z najbardziej znanych antyutopii literackich. Akcja rozgrywa się w roku 2540 (632 roku Po Fordzie), w świecie rządzonym przez globalną Republikę Świata, w której stabilność społeczna opiera się na ścisłej hierarchii kastowej, warunkowaniu psychologicznym i powszechnym stosowaniu narkotyku somy. Społeczeństwo Republiki Świata podporządkowane jest trzem zasadom: wspólności, identyczności i stabilności, a jego członkowie są genetycznie i mentalnie przystosowani do pełnienia ściśle określonych ról. Świat ten jest wolny od konfliktów, ale też od indywidualizmu, głębszych uczuć i twórczej refleksji, a wszelkie przejawy buntu są eliminowane poprzez wygnanie lub manipulację chemiczną.
Huxley konfrontuje ten nowoczesny ład z losem Johna, wychowanego w Rezerwacie Dzikich, gdzie ludzie żyją według tradycyjnych zasad. John, zafascynowany kulturą Republiki, początkowo ją idealizuje, ale szybko odkrywa jej pustkę i brak autentycznych emocji. Jego starcie z tym „nowym, wspaniałym światem” kończy się tragicznie – nie mogąc odnaleźć w nim miejsca, wybiera samotność i ostatecznie popełnia samobójstwo. Powieść Huxleya to przestroga przed społeczeństwem podporządkowanym technokratycznym ideałom wygody i kontroli, w którym jednostka traci wolność na rzecz stabilności i pozornego szczęścia. Książka pozostaje jednym z najważniejszych dzieł literackich XX wieku, wciąż aktualnym w dyskusjach o przyszłości cywilizacji.