„Katarynka” to nowela Bolesława Prusa, napisana w 1880 roku, przedstawiająca losy emerytowanego mecenasa Tomasza, człowieka zamożnego, kulturalnego, ale zamkniętego w swoim uporządkowanym świecie. Mężczyzna nie znosił dźwięku katarynki, uważając go za hałaśliwy i nieprzyjemny. Pewnego dnia zauważył, że niewidoma dziewczynka z sąsiedniego mieszkania czerpie radość z muzyki katarynki, która była dla niej jedynym źródłem rozrywki. To odkrycie zmieniło jego sposób patrzenia na świat – zrozumiał, że jego drobne uprzedzenia mogą odbierać innym szczęście. Wzruszony losem dziecka, postanowił nie tylko umożliwić jej codzienne słuchanie katarynek, ale także sfinansować jej leczenie. Nowela ukazuje kontrast między egoizmem a empatią oraz podkreśla siłę drobnych gestów, które mogą odmienić czyjeś życie.