„Drzewo do samego nieba” to opowiadanie Marii Terlikowskiej z 1975 roku, należące do klasyki polskiej literatury dziecięcej. Historia skupia się na drzewie rosnącym na podwórku kamienicy, które staje się miejscem zabaw i przygód dla grupy dzieci. Gdy administracja postanawia je ściąć, mieszkańcy wspólnie bronią ukochanego drzewa. Opowieść ukazuje dziecięcą wyobraźnię, przywiązanie do swojego otoczenia oraz wartość wspólnoty. W 2017 roku utwór został wpisany na listę lektur szkolnych dla klas I–III, a jego przesłanie o znaczeniu przyrody i wspólnego działania pozostaje aktualne do dziś.
