„Dom otwarty” to komedia w trzech aktach autorstwa Michała Bałuckiego, wystawiona po raz pierwszy 31 marca 1883 roku w Krakowie. Akcja dramatu toczy się w mieszkaniu urzędnika bankowego, Władysława Żelskiego, w czasie karnawału. Początkowo spokojny, wręcz monotonny wieczór przeradza się w szereg zabawnych i nieprzewidywalnych wydarzeń za sprawą pomysłu Janiny, żony gospodarza, by zorganizować spontaniczny bal. Przez mieszkanie przewijają się barwne postacie, reprezentujące różne typy mieszczańskie, co daje autorowi okazję do satyrycznego spojrzenia na obyczajowość, konwenanse i relacje społeczne. Konflikty, nieporozumienia, romanse i humorystyczne spięcia prowadzą do zmęczenia i refleksji, że dotychczasowy, spokojny tryb życia był jednak lepszy. Komedia kończy się symbolicznym zamknięciem „otwartego domu” i powrotem do domowego ładu, co stanowi dowcipny komentarz do mieszczańskich aspiracji i lęków.