„Panny z Wilka” to opowiadanie, którego autorem jest Jarosław Iwaszkiewicz. Opublikowano je w 1933 roku, a jego akcja rozgrywa się kilka lat po I wojnie światowej. Wiktor Ruben, jej weteran, z powodów zdrowotnych wybiera się na urlop do Wilka – dworu, w którym jako młodzieniec spędzał wakacje z zamieszkującymi to miejsce siostrami, tytułowymi pannami z Wilka. W dziele pojawia się wiele postaci związanych z folwarkiem.
Spis treści
To trzydziestosiedmioletni administrator ośrodka w Stokroci, gdzie odbywa się opieka i leczenie niewidomych dzieci. W młodości wakacje spędzał właśnie w dworze w Wilku, gdzie romansował z mieszkającymi tam siostrami. Pracował też jako korepetytor jednej z nich – Zosi. Podczas wojny służył w stopniu kapitana. Wiktor postrzega siebie jako mężczyznę nieatrakcyjnego, jest zamknięty w sobie i wycofany. Sam przyznaje, że boi się uczuć. Wizyta w Wilku jest dla niego okazją do rozliczenia się ze swoją młodością i życiowymi decyzjami.
To najstarsza z panien z Wilka. W młodości była smukłą, uroczą panną o charakterystycznym, niskim głosie. Wdała się w romans z Wiktorem, kiedy ten przypadkiem wszedł do jej pokoju – spędziła z nim cztery noce. Jako dorosła kobieta wyszła za mąż za Kaweckiego, doczekała się dwójki dzieci, w tym dziesięcioletniej Feli. Z czasem stała się korpulentną panią.
To kolejna z sióstr mieszkających w Wilku. Wiktor zakochał się w niej, gdy byli młodzi. Widział, jak Fela nago wychodziła z jeziora – był to jego pierwszy kontakt z kobiecym ciałem. Po przybyciu do Wilka dowiaduje się jednak, że Fela zmarła na hiszpankę dziesięć lat wcześniej.
Najpiękniejsza z sióstr z Wilka, która w młodości była blisko z Wiktorem. Spędzali czas na pływaniu, rozmowach i żartach. Wiktor podziwia jej urodę, która nie przeminęła z czasem. Jola jest bezdzietną mężatką, prowadzącą rozwiązły tryb życia i wdającą się w romanse. Zbliża się również do Rubena podczas jego wizyty w Wilku.
To panna z Wilka opisywana jako poważna i chuda, a także najbrzydsza spośród sióstr. Kobieta ta jest zamkniętą w sobie rozwódką, która po piętnastu latach została sama z synem. Jest jednak bardzo gospodarna i rozsądna. Przyznaje, że w młodości była wręcz szaleńczo zakochana w Wiktorze, prowadzi też z nim długie i poważne rozmowy.
To najmłodsza z sióstr z Wilka. Kiedy Wiktor gościł w dworze przed wybuchem I wojny światowej, Tunia była jeszcze dzieckiem. Dlatego nie poznaje od razu Wiktora i nie pamięta go zbyt dobrze. Nie wspomina też zmarłej siostry Feli, ponieważ jej nie znała. W świadomości Wiktora postać Tuni zlewa się z obrazem zmarłej Feli – całuje ją i próbuje nawiązać bliższą relację, co Tunia zbywa śmiechem. Jest panną na wydaniu.
To jedna z młodszych dziewcząt, a podczas wakacji Wiktor był jej nauczycielem. Po latach wyszła za mąż i doczekała się jednego dziecka. Kiedy Wiktor wraca do Wilka po piętnastu latach, Zosia zdradza, że nigdy go nie lubiła i że widzi, jak siostry grają między sobą w grę, w której centrum pozostaje wciąż Wiktor.
To kleryk i nieżyjący przyjaciel Wiktora.
To małżeństwo mieszkające w folwarku w Różkach.
To mąż Julci – człowiek nieciekawy i banalny.
Aktualizacja: 2025-11-02 11:03:22.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.