Kto nie ma wiosny w swojej duszy,
Kto nie ma w sercu młodych sił,
Tego śpiew wiosny już nie wzruszy,
Ani mu będzie tym, czym był
Śnieżny czar kwietnych pióropuszy,
Choćby najbielszą bielą lśnił!
Tego blask słońca, które prószy
Wokół świetlisty, złoty pył,
Już nie podźwignie z martwej głuszy,
Życia nie wieje mu do żył,
Choćby omdlewał wśród katuszy,
Choćby się w krwawej męce wił...
Kto nie ma wiosny w swojej duszy...