Dziecię smutne, dziecię dumne,
Ja twe myśli skryte znam...
Ty wawrzynów chcesz na trumnę,
Chcesz otwartych sławy bram.
Z gwiazd korona ciebie nęci,
Nęci czynów wielkich treść;
Pragniesz w tłumów żyć pamięci,
Mieć ich poklask, mieć ich cześć.
Lecz gorączką odurzony
Miotasz się, jak w burzy ptak
Bo na świecie dróg miljony,
A ty nic wiesz, gdzie twój szlak.
Chcesz zwyciężyć, dziecię smutne,
Nim cię śmierci zetnie sierp? —
Rzuć miotania bałamutne,
Dużo kochaj! dużo cierp!