Z wnętrza chaosu w cień się usunąć,
Zamilczeć, jedynie duszą gwarzyć.
I wtedy świat cały mógłby się walić,
Nie przestałbym marzyć...
Polecieć myślą, hen, w przestworza
Bujnej, żądającej wyobraźni,
Przelecieć przez przyszłość morza,
Serca, ciała i jaźni...
Marzyć – rzucić tam życie całe,
Marzyć – i żyć innym życiem,
W serduszko patrząc małe,
Z jego płynąć biciem...