Dumno patrzy kupiec na swój
Okręt i towarów paki;
Obok rybak biedny łata
Smutny swe podarte saki.
Tutaj okręt wystrojony,
Tam żegluga zdruzgotana,
Tu bezpieczny port, tam skała,
I nikomu głąb nieznana.
Tutaj słońce, a tam burza,
Tutaj pieśni, a tam milczenie,
Tu witanie, tam rozstanie,
Modły tam, tu złorzeczenie.
Dwie nad morzem stoją panny:
Jedna kwiat po kwiatku zrywa
Z trzosa i do morza rzuca;
Druga gorzkie łzy przelewa.
Jedna smutny żalu obraz,
Wzdycha ciężko, mówi skrycie:
Morze, morze ciemne, dzikie,
Tyś prawdziwie jest jak życie.
Druga wesołości obraz,
Wzdycha też i mówi skrycie:
Morze, morze jasne, słodkie,
Tyś prawdziwie jest jak życie!
Morze ryczy i zagłusza
Żalu i radości głosy,
Płynie dalej i zabiera
Razem łzy i kwiatów trzosy.