Jest-że to prawda, że my jeszcze młodzi?
Wszak pasmem smutków nasz żywot przetkany
I żadnej się nam nie doczekać zmiany...
Tyle w nieszczęściu ciężkich lat przechodzi —
Zaprawdę! w latach młodzieńczych niewielu
Myśmy przeżyli całe długie życie...
Jako wędrowcy wstaliśmy o świcie,
Lecz czy nam dano prędzej dojść do celu?
Pono ten trud nasz owoców nie zrodzi...
Pono przed czasem spoczniemy w mogile...
W życiu tak krótkiem po cóż zgryzot tyle?
Jest-że to prawda, że my jeszcze młodzi?