Mówić czy słuchać?

Mó­wić czy słu­chać jest tak samo pięk­nie,
Gdy w to­wa­rzy­stwie nie je­steś idio­tów.
Ni­g­dy się nudy i pust­ki nie zlęk­nie,
Kto po­siadł cho­ciaż je­den z tych przy­mio­tów.

Kto pięk­nie słu­cha, ni­g­dy się nie nu­dzi —
Coś cie­ka­we­go z każ­de­go wy­grze­bie.
Kto pięk­nie mówi, po­śród wszel­kich lu­dzi
Czu­je się do­brze, bo słu­cha sam sie­bie.

Oba te dary w tym sa­mym na­pię­ciu
Ma tyl­ko mę­drzec, więc wszyst­ko ro­zu­mie.
Duch Świę­ty za­snął przy tego po­czę­ciu,
Kto ani mó­wić ni słu­chać nie umie!

Lecz naj­pięk­niej­szą jest mowa mil­cze­nia,
Prze­ni­ka­ją­ca my­śli taj­nym słu­chem,
Bo to jest śro­dek do po­ro­zu­mie­nia
Dla za­ko­cha­nych i naj­wyż­szych du­chem.