Idą do Francji, dwaj grenadiery,
Co w Rosji jeńcami byli...
I gdy w niemieckie weszli kwatery,
Z boleścią głowy zwiesili...
Tam, wieść jak piorun niedościgniona,
O Francji głosi im doli...
Że wielka armia zbita — zwalczona
A cesarz, cesarz — w niewoli!
Z rozpaczą w sercu, o takiej stracie,
Biedacy wieści słuchali...
A jeden rzecze: „Bracie mój! bracie!
Jak dawna rana mnie pali!“
Drugi odrzecze: „On w poniewierce...
„A ja zań umrzeć nie mogę...
„Mam w domu dziatki — po cóż ich serce
„Złamać cierpienie ma srogie?“
— „Co mi po dziatkach! Co mi po żonie!
„Co mam się troszczyć ich doli?
„Niech żebrać idą po moim zgonie!
„Mój cesarz, cesarz w niewoli!“
„Bracie! To moja prośba ostatnia...
„Gdy chwila zgonu wybije,
„Zabierz me zwłoki — niech je tam bratnia,
„Francuska ziemia przykryje...
„I krzyżyk legii, wstęgę pancerną,
„Połóż na piersi starganej,
„Do zeschłej ręki broń moją wierną
„I pałasz podaj kochany...
„Tak chcę spoczywać wśród walk posuchy
„I czekać wojny oznaków...
„Póki nie zabrzmi huk armat głuchy
„I tętent rżących rumaków...
„A gdy nad grobem jękną fanfary,
„Na znak, że bój się rozżarza...
„Wtedy powstanę jak żołnierz stary,
„Cesarza bronić — cesarza!“