1.
Oto ten sam, którego bezdumna
W kościoła wnętrzu czerniła się trumna,
Zmartwychwstał w Słowo —
2.
I «Kochajmy się!» wyrzekłszy przy zgonie,
Po zgonie jeszcze w swem ukrywa łonie
Hańbę domową.
3.
Więc pokazał się naprzód Magdalenie,
Podobny Panu, jak swym wzorom ciernie
Podobne wiernie —
4.
I na Emaus idącym powiada,
Jak się to pismo niejasno wykłada,
Że laur, to ciernie.
Pisałem po powrocie z pogrzebu Adama