Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
J.



otoczenie warszawy burzy się z uwagi na okoliczności łagodzące
dla gwałciciela suchej pochwy starej angielki. chmury deszczowe zbierają
urodzaj słów stołecznych partii kobiet i mężczyzn pikietujących w przechodniów.
minuty płyną szybciej niż godziny i dni stają się dłuższe;
otwierają ociężałe powieki, wciąż szósta rano, noc.

leżysz obok, mówisz przez sen o filmach, profesorze arturo.
zmarł przy zjeździe, generał wyssał jego rdzeń mózgowy, płakałeś.
zastanawiam się nad losami z puszki przy łóżku i wyborem mięsa na obiad.
pamiętam codziennie o pocałunku na do widzenia, tak jakbyś miał odejść z kobietami,
które cię kochają, tymi od poezji, fotografii i rysunków.

jesień wykręca kolana.
zostawiam cię dziś na chwilę i wracam myślami do babyshower koleżanek, kolejnych,
zarażonych macierzyństwem. i myślę, kiedy to się skończy.
a kiedy zacznie.
Opublikowano

Zastanawiam się po co taki długi opis w pierwszej zwrotce, że niby ma wprowadzać w jakiś klimat? I co znaczy "stołecznych partii kobiet i mężczyzn pikietujących w przechodniów."?
W wierszu tym chaos widzę, chaos.
Pozdrawiam

Opublikowano

upajasz się prowokacyjnymi zwrotami w rodzaju "suchej pochwy starej angielki" przekraczając próg liryzmu w stronę groteski nieco akademickiej, takiej popisowej, obliczonej na zrobienie wrażenia; i ono jest - na tyle mocne - że cały liryzm egzystencjalny rozpływa się jak mgła przy takim dowcipie;
zatem - byłby to błąd proporcji;
poza tym - czytało się, dobrze czytało...
:) J.S

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



senk ju



senk ju



senk ju



senk ju



że pewnie niby tak



nie wiem co znaczy to pytanie



senk ju



senk ju



senk ju




Mam podobne odczucia.

senk ju



to dobrze, czy źle?

senk ju



DżejEs, przesadzasz ;)

senk ju



rozumiem niemożność rozumienia, ale to tylko dlatego, że jest Szanowny widzem, a nie czytelnikiem :)

senk ju



tu, tam i ówdzie. z mężem zwiedzałam portale różne różniste.

pozdro

p.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Razu pewnego    Zły Czarownik z pustką w złym sercu, napotkał Wiedźmę ze Starego Lasu.  Zakochał się od razu, po ludzku, bez pamięci i głupio.  Gdyż miłość jest rzeczą głupców i ludzi prostych.  Cierpiał okrutnie i podążał za Wiedźmą ze Starego Lasu. Która czyniła z nim, co z każdym głupcem.  Zły Czarownik zaślepiony, ukrył zło, zasypał pustkę, głowę schylił jałmużnie.  Lecz, innego dnia, pod innym księżycem, czarownik wstał.  Zaśmiał się okrutnie i odszedł. Gdyż nie dał Wiedźmie ze Starego Lasu swego zła, lecz swą głupotę.  Bez Wiedźmy którą uczyniłby królową u swego boku, odszedł by dzielić i rządzić. A wiedział że jego czyny zostaną wspomniane.  A zło nie daje drugiej szansy, lecz raduje się z porażki. Rządził czarownik i wielkie czynił dzieła.  A były one dekadencją, rozkoszą i pychą. Wiedźma ze Starego Lasu. Wróciła, do wiejskiej chatki, na kurzej nóżce.  By do końca swych dni.  Ogrzewać ciało, prostymi głupcami. Sycić.  Niezaspokojony apetyt.                                                                                                                               Koniec 
    • @Waldemar_Talar_Talar

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Dekaos DondiA co, zaczęła się kampania wyborcza? Dobra, dobra, przed, to wszytko obiecać :)
    • Ot, na padlinę dowala wodę Nil. Da pan to?  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Bajki są bardzo interesującym narzędziem... niezwykłym. Moje najwcześniejsze próby z poezją wychodziły od bajek. Widocznie gdzieś we mnie siedzą jakieś szablony.   Dziękuję Ci za komentarz. Przyznam, że o czymś mi przypomniał. Pozdrawiam :)   Dziękuję za odwiedziny i miły komentarz. Pozdrawiam :)   Kiedy pisałam ten wiersz, zawiesiłam się (nie napiszę w którym miejscu), potrzebowałam pomocy wizji... oglądałam więc zdjęcia sów: ich dzioby, pazury, oczy. One są takie dostojne, trudno je zmieścić w codzienności, jest w nich coś nieuchwytnego... jakaś głęboko skrywana tajemnica.  Cieszy mnie, że końcówka przypadła do gustu. Lubię dobre zakończenia.   Dziękuję za rozwinięcie mojej myśli. Pozdrawiam :) 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...