Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

  • Odpowiedzi 44
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Opublikowano

"Kroniki marsjańskie" Bradbury
"Paradyzja" Zajdel
"Lot nad kukułczym gniazdem" (powtarzam, wiem)
"Imię róży" Eco
"Zbrodnia i kara" Dostojewskiego - ale to wszyscy powinni już znać :-)
"Księżycowa dolina" Londona (tak bardziej dla pań)
"13 bajek z Lajlonii i inne bajki" (chyba tak się pisze) Kołakowskiego
"Solaris" Lema
"Rok 1984" Orwella


a dla rozerwania wszystko Pratchetta no i Poe :-)

i zawsze warto wracać do wszelkiego rodzaju baśni i "Małego Księcia" :-)

Opublikowano

Jest taka książka, do której wracam bez przerwy:

Anette Insdorf : "Podwójne życie, podwójne szanse" - Świetna analiza twórczości Krzysztofa Kieślowskiego od dokumentów do Czerwonego.

Ponad to:

Scenariusze Feliniego, Zanusiego, Kurosawy, Bergmana, Lyncha i Tarantina.

Wszystko Becketta ze szczególnym uwzględnieniem Molloy i Pierwsza Miłość.
Remarque " Na zachodzie bez zmian "
Mickiewicz " Dziady cz 3."
Wszystko Norwida
Dramaty Bratnego,
Dramaty Słowackiego

Z literatury lekkiej łatwej i przyjemnej:

Cały Sparks
Ballada o dziwnym zespole Jana Szkaradzińskiego...
Blau "w jego dłoni"
Grochola Upoważnienie o miłość
Terakowska " Ono"
Dziennikarstwo od kuchni pod redakcją Niczyporowicza
"Jak napisac scenariusz" Frenshama
Jak napisac scenariusz filmowy" Russin Downs
i pewnie wiele innych, których już nie pamiętam...

Opublikowano

Terry Pratchett - wszystko
Ian McEwan - wszystko
David Lodge - wszystko
Brian Moore - wszystko
Piekara - wszystko to, co napisał sam.
Tolkien - Trylogia, Silmarillion
I przede wszystkim moja ukochana: "A lasy wiecznie śpiewają" Trygve Gulbranssen.
No i Mistrz i Małgorzata Bułhakowa
Jeanette Winterson "Podtrzymywanie światła"
John Irving - raczej wszystko
Graham Swift - Waterland (po polsku chyba Kraina wód, nie mylić z fimem Costnera)
I to by chyba było na tyle (na razie ;))
Pozdr., j.

Opublikowano

To ja tu polece Dierota i Witkacego. Moża tu wymieniac jeszcze wiele ciekawycj pozycji
a jednak wspomnę o jednej. To książka, którą zupełnie przez przypadek "odkryłem"
pare lat temu. Jest warta przeczytania - oryginalny styl, ciekawa fabuła, niejednoznaczne zakończenie, poezja w "tle". Polecam - Luis Mateo Diez i "Akta rozbitka".

Opublikowano

A. de Saint-Exupery "Mały Książę" (choć niektórzy szybko przy tym usypiają)

A.A. Milne "Kubuś Puchatek"

T. Różewicz "Matka odchodzi"

I. Kertesz "Angielska Flaga"

S. Plath "Szklany Klosz"

G.G.Marquez "Sto lat samotności"

W. Wharthon "Ptasiek"

P. Coelho "Weronika postanawia umrzeć"

J.M. Coetzee "Hańba"

Czesław Miłosz "Zniewolony umysł"

Bułhakow "Mistrz i Małgorzata"

Opublikowano

M.in.
"Sklepy cynamonowe" i "Sanatorium pod klepsydrą" - Schulz,
"Lustro tauromachii" - Leiris,
"Mag" i "Kochanica francuza" - Fowles,
"Ona" - Haggard,
"Złoty pelikan" - Chwin
oraz wiele, wiele innych tych, które wypada i nie wypada czytać.

PS
Oczywiście "Mały Książę" również mieści się w czołówce! :)

Opublikowano

Hmm czekalam na taki temat poniewaz chetnie skorzystam z tego co inni polecaja i chetnie sobie cos poczytam ;)

Duzo czytam roznorodnych ksiazek i duzo bym mogla pisac ale podam tylko kilka :

"przeklnij ten dom" - Barbara Wood.
"raz to za mało" - Jacgueline Susann.
"świat do góry nogami" - Beata Ostrowicka.
"ono" - Dorota Terakowska.

Opublikowano

Zgadzam się z tymi, którzy umieszczają na liście Małego Księcia. Tak apropos jest druga część, choć pisana przez innego autora: Mały Książę odnaleziony.
Od siebie dodaję:
D.Terakowska: Poczwarka i Tam, gdzie spadają anioły(tę drugą polecam wrażliwym duszom i miłośnikom Małego Księcia)
J. Gaarder: W zwierciadle niejasno oraz Maja, opowieść o miłości i przemijaniu
Wiśniwewski: Los powtórzony
a dla poprawy nastroju: I. Sowa: Cierpkość wiśni oraz Herbatniki z jagodami

Opublikowano

kilka dni temu będąc u koleżanki sięgnęłam wlaśnie po tę książkę. czyli poczułam potrzebę odświeżenia sobie jej. nie wiem czy to przemyślenia dla ubogich duchem. ja znalazłam tam swojego czasu jedną, ważną myśl, którą do tej pory stosuję :)

Opublikowano

Ja jeszcze dopisuję Castorpa P. Huellego i polecam wrażliwym na piękno
filozoficznoartystycznym duszom na długie jesienne wieczory. A ludzie spoza Trójmiasta, którzy w najbliżym czasie wybierają się do Gdańska lub Sopotu, niech zajrzą do tej książki koniecznie.

Opublikowano

to ja również dorzucę parę kultowych pozycji :-)

- 'Kubuś Puchatek' A. A. Milne
- 'Oskar i Pani Róża' E. E. Schmitt
- 'Weronika postanawia umrzeć' P. Coehlo
- 'Tam, gdzie spadają anioly' D. Terakowska
- '5 osób, które spotkamy w niebie' M. Albom
- 'Mały Książę' A. de Saint Exupery
- 'Zabić drozda' H. Lee
- 'Dziewczyna z pomarańczami' J. Gaarder

i cała Jeżycjada, Ania z Zielonego Wzgórza i wszystkie Mikołajki :-)

pozdrawiam
kal.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


tak, to wbrew pozorom, naprawdę świetna książka

wbrew pozorom, zaryzykuję to stwierdzenie, to chyba jego najlepsza książka
a nigdy w życiu!
najlepszą z jego książęk jest "Piąta Góra"
i koniec i basta.

pozdrawiam :]

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Krótki, zastanawiający. Dużo w tym wierszu ukrytego niedosytu. Piękno, które powinno ukoić, nakarmić, wymyka się, jak te nienamalowane ptaki. To może być chociażby niedosyt twórczy. Istota rzeczy, którą chciałoby się utrwalić, jest poza zasięgiem, jest w innym folderze. Czeka na odkrycie, ale podmiot liryczny patrzy w innym kierunku. Tekst próbuje też zgłębić sam proces przetwarzania dziś zobaczonego na obraz poetycki i przez to jest, z pewnej perspektywy, autoteliczny.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        rozwinął się   Na hip hopie znam się średnio. Mogę tylko pobieżnie ocenić, że tekst ma cechy charakterystyczne - używa  przejaskrawień, posługuje się karykaturą i elementami groteski, reprezentuje postawę buntu, zdecydowanie anty-mieszczańską. Podejmuje typowe tematy, np. blaski i cienie dorastania w mieście (świat blokowisk), próby ucieczki od nudy, marazmu, bylejakości, muzykę traktuje jak drogę do wolności. Mocne jest poczucie przynależności grupowej, nawiązanie do wspólnych doświadczeń. Uliczny język ma podkreślić odcięcie się od konserwatywnej rzeczywistości. Znaczy się, chyba jest dobrze. Ale jako boomer, to co ja tam wiem.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Tylko film? To wcale nie brzmi uspokajająco. Wiele filmów potrafi siedzieć człowiekowi w głowie przez całe życie. Zostaje jakiś wstrząsający obraz, jakaś przeżyta emocja, jakiś trigger, który później w najmniej oczekiwanych momentach uruchamia rozmaite psycho-reakcje. Np.obejrzane w dzieciństwie filmy dla dorosłych albo horrory. W wierszu film można rozpatrywać niedosłownie (np. przenośnia życia), rzecz jasna, i wtedy jeszcze bardziej potęguje się to coś niepokojącego. Jest takie internetowe powiedzenie, że' tego się nie da od-zobaczyć.' Zjawiska, osoby,sytuacje wdrukowane w podświadomość są w stanie nękać bardzo długo. Ogród na końcu - to, bez wątpienia jest to - powrót do raju, gdy filmy (kolejne epizody życia) się skończą. Wtedy następuje także uwolnienie.
    • @Naram-sin Ty żądasz ode mnie skupienia się na warstwie fakograficznej, a do tej pory wszyscy krytykowali moje długie wiersze za brak metafor, parafraz, czy niedopowiedzeń... Ech... wszystkim nie dogodzi... Pozdrawiam!   @wierszyki Ale właśnie chodziło mi o to by ten tytuł przykuł wzrok jak największej liczby potencjalnych czytelników... Pozdrawiam!
    • Coś tu jest nie tak z rytmem. Brakuje średniówki, więc wiersz gubi swoją naturalną melodię. To jest zdecydowanie do poprawienia. Druga sprawa - przerzutnie są bardzo ciekawym środkiem poetyckim, który pozwala uzyskiwać bardzo ciekawe efekty, zaskakiwać czytelnika, tworzyć wieloznaczności. W tym wierszu jednak jest ich zbyt dużo, a w poezji wszystko musi być zrównoważone i nie należy przesadzać z ilością czegokolwiek. Sposób ujęcia tematu jest całkiem przyzwoity, wiersz ma klimat leciutko barokowy, albo stylizowany na taki. Dobrze sobie radzi, bo choć motyw bzu jest oklepany, to utwór skupia się na stworzeniu konceptu (na szczęście), nie brnie w infantylny sentymentalizm.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...