Nic nas nie łączy

[viola arvensis]

Nic mnie z tobą nie łączyło 

prócz tych paru wejrzeń w serce.

Nic mnie z tobą nie łączyło 

prócz tych kilku ciężkich westchnień.

 

Nic mnie z tobą nie dzieliło

oprócz zasad, wątpliwości.

Nic mnie z tobą nie dzieliło

prócz milczącej bezsilności.

 

Nic mnie z tobą nie łączyło

oprócz nocy nieprzespanych.

Nic mnie z tobą nie dzieliło

prócz nadziei zapomnianych.

 

Gdzieś na krańcach dzikich marzeń

co zrodziły się z nicości,

powstał promień i połączył

barwne dusze bez przyszłości.

 

I rozdzielił grom natychmiast

to co jeszcze nie istniało,

choć nie przyszła żadna klęska

nic z wygranej nie zostało.

 

Nic nas z sobą nie łączyło- 

tak powiedzą zimni ludzie

ale drzewa i potoki

szepczą o nas jak o cudzie. 

 

Nic nas nie łączy

nic nas nie dzieli

prócz tej deszczowo

łzawej niedzieli

oprócz aniołów 

strzegących tego 

co mamy w duszach 

drogocennego

i w dzien i w nocy

serce ból mieli.

 

Nic nas nie łączy.

Nic nas nie dzieli.

 

 

 

[Migrena]

@viola arvensis

 

 

Twoja POEZJA jest niezmiennie fenomenalna !

 

w tym wierszu mistrzowsko uchwyciłaś  bolesny paradoks, gdzie to, co naprawdę  łączy, dzieje się poza wzrokiem „zimnych ludzi”, w sferze dusz i ciężkich westchnień.

 

to arcydzieło udowadniające Twój talent - poezja, która boli i zachwyca jednocześnie.

 

 

Wiolu.

 

Ty jesteś wspaniała !!!!

 

 

[huzarc]

@viola arvensis

Jest w tym tekście dobro, miękkość i cicha prawda.

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Viola... to już bardzo dużo. Życie może podzielić wiele, ale.. ból.. czasem.. łączy.

Troszkę 'filozoficznie'.... i sporo analogii z życia wielu.

Pozdrawiam.

 

 

Edytowane 4 godziny temu przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

[viola arvensis]

@Migrena Dziekuję Ci ogromnie !

 

Zapewne nie zasługuję na tak piękne słowa ale Twoj entuzjazm decydowanie uskrzydla. 

 

Jesteś niezrównany w okazywaniu serdeczności. 

 

[viola arvensis]

@huzarc dziekuję uprzejmie za Twoj glos.

@Nata_Kruk śliczne dzięki. Cieszę sie, ze wychwyciłas tę filozoficzną nutkę.

Ciepłe pozdrowienia.

[Alicja_Wysocka]

@viola arvensisNie miało łączyć z założenia, a się posklejało tak jakoś samo.

Lekuchne masz pióro, piszesz tak, jakby Ciebie to nic nie kosztowało, 

ot, wysypało się i jest - bardzo ludzkie.

 

[Berenika97]

@viola arvensis

To wiersz o miłości paradoksalnej – takiej, która istnieje poza zwykłymi kategoriami związku, może nawet poza możliwością jego zaistnienia.

Powtórzenia "nic nie łączyło, nie dzieliło" działa hipnotycznie. Te anafory budują rytm jak mantrę, ale jednocześnie każda zwrotka dodaje kolejny element – wejrzenia, westchnienia, noce nieprzespane.

Ludzie racjonalizują, nazywają to "nic", ale "drzewa i potoki szepczą o nas jak o cudzie". To sugeruje, że była to więź autentyczna, tylko nieczytelna dla świata zewnętrznego.

Piękny wiersz!

[Kwiatuszek]

@viola arvensis Piękny, bardzo uczuciowy wiersz. Pozdrawiam serdecznie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[viola arvensis]

@Alicja_Wysocka dzięki, sypie się prosto z serducha. Czasem nie nadążam tych wszystkich słów łapać i zbierać z różnych miejsc

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Berenika97 dziekuję Kochana za Twoją opinię- niezwykle trafna, piękna i precyzyjna. 

@Kwiatuszek bardzo dziękuję! 

Pozdrawiam ciepło.

Edytowane 34 minuty temu przez viola arvensis (wyświetl historię edycji)