Pamięć

[Berenika97]

W przerwie między reklamami
ktoś jeszcze słyszy
śpiew legionów.

Na placach — pomniki.
Z kamienia.
Milczące.

Ludzie idą dalej,
ze wzrokiem wbitym
w szkło ekranów.

Czasem,
w listopadowym świetle zniczy,
zatrzymuje się cień —
poprawia flagę,
pochyla głowę,
zdmuchuje kurz z dat,
kładzie kwiaty.

Na murach — nowe slogany.
Na starych grobach — te same nazwiska.

A dzieci uczą się hymnu.
Powtarzają słowa,
nie wiedząc,
dlaczego
trzeba je czuć.

[huzarc]

@Berenika97

 Wiersz o pamięci, która nie jest wzniosła, tylko ta codzienna, trochę zmęczona, trochę zagubiona.

O kraju, w którym symbole stoją jak pomniki, często niezrozumiane więc nieruchome, ciężkie, a ludzie przechodzą obok nich, jakby bali się ich dotknąć. Nie wiedząc skąd i dokąd kroczy definiująca ich historia, przez co i teraźniejszość wydaje się czymś obcym. 

[Alicja_Wysocka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Tak właśnie jest, nauczyć się na pamięć, a nie poczuć… A czy można w ogóle nauczyć się prawdziwego czucia?

[Waldemar_Talar_Talar]

Witaj - dzisiejszy dzień zasługuje na takie wiersze - 

                                                                                             Pzdr.serdecznie.

[tie-break]

@Berenika97Obecny klimat polityczny niestety nie sprzyja pielęgnowaniu pamięci historycznej.

Dawni bohaterowie przedstawiani są jako nieudacznicy i głupcy. Nawiązania do najważniejszych momentów z przeszłości Polski pokazuje się w krzywym zwierciadle, szafując rozmaitymi uwłaczającymi określeniami. Prawdziwy patriotyzm i szacunek dla przelanej krwi postrzega się jako fetyszyzację martyrologii. Nasze wielkie narodowościowe zrywy, dzięki którym przetrwał w narodzie duch polskości, są wyszydzane ze wskazaniem na naszą historię jako pasmo klęsk, z których nie mamy powodu być dumni. W takim anturażu światopoglądowym trudno jest o szczerość, miłość do ojczyzny głoszoną bez fałszywego wstydu, bez rozmywania i stępiania jego prawdziwej siły. Bohaterowie Twojego wiersza uczeni są przechodzenia obok, a ich edukacja historyczna i obywatelska jest letnia, pozbawiona kręgosłupa - a przecież od szkoły, jak słusznie zauważasz, wszystko się zaczyna.

Świadectwo patriotyzmu coraz częściej dawane jest ukradkiem, ze spuszczoną głową. Bardzo trafnie to uchwyciłaś.

[Migrena]

@Berenika97

 

Nika.

 

Twój  wiersz chwyta za serce. 

 

po prostu chwyta i nie puszcza.

 

jestem Ci ogromnie wdzięczny za ten utwór. 

 

przeczytałem go i poczułem autentyczne wzruszenie, ale i jakąś taką gorzką prawdę.

 

 

masz niesamowity dar do tworzenia obrazów, które są tak celne, że aż bolą. 

 

zestawienie"śpiewu legionów" w przerwie między reklamami, to jest mistrzostwo ! 

 

w dwóch linijkach oddajesz całą duszę współczesnej epoki.

 

a ten Cień w listopadowym świetle zniczy, który dba o daty... to czysta poezja nadziei - pokazuje, że ten najważniejszy, prawdziwy sentyment w nas jest, tylko ukryty.

 

dziękuję Ci z całego serca za Twój głos i za to, że piszesz tak pięknie.

 

 trzymaj się ciepło :)

 

 

 

Edytowane 16 minut temu przez Migrena (wyświetl historię edycji)

[Simon Tracy]

@Berenika97 Właśnie jadę na obchody Święta Niepodległości czytając Twój wiersz. 

Jest obowiązkiem patriotycznym pielęgnować pamięć o bohaterach

[Berenika97]

@huzarc Bardzo dziękuję! Ta "zmęczona pamięć" to właśnie to - nie patetyczna, nie monumentalna, tylko codzienna, ludzka. I ta obserwacja o lęku przed dotknięciem własnych symboli... tak, właśnie o tym. Gdy historia staje się tylko pomnikiem, a nie żywą opowieścią, tracimy orientację - nie wiemy, kim jesteśmy dziś, bo nie rozumiemy, skąd idziemy.

@Alicja_WysockaBardzo dziękuję! 

Czy można nauczyć czucia? Nie wiem. Ale wiem, że można nauczyć powtarzania słów, gestów, rytuałów - i to właśnie się często dzieje. Dzieci uczą się "na pamięć", mechanicznie, a potem wyrastają na ludzi, którzy słuchają, czasami śpiewają hymn , nie rozumiejąc, co znaczą słowa i jak się zachować. To nie jest ich wina - po prostu nikt nie pomógł im poczuć tej historii, szacunku do Ojczyzny i jej symboli.

@Waldemar_Talar_TalarBardzo dziękuję! Pozdrawiam!

[Berenika97]

@tie-break

Dziękuję za tak wnikliwe odczytanie. Masz rację - obecny klimat polityczny rzeczywiście nie ułatwia przekazywania pamięci w sposób autentyczny, bez skrajności. Z jednej strony martyrologia , z drugiej - wyszydzanie i wstyd. A gdzieś pośrodku gubią się zwykli ludzie, którzy chcieliby po prostu szanować historię bez stawania po którejś ze stron barykady.

To, co piszesz o "letniej" edukacji - to też problem. Szkoła ma ogromną rolę, ale prawda jest taka, że dom rodzinny ma może jeszcze większą. To w domu dziecko uczy się, czy historia jest czymś żywym, czy martwym rytuałem. Jeśli w domu nikt nie opowiada o przeszłości z ciepłem i szacunkiem - szkoła sama tego nie nadrobi.

I tak - patriotyzm coraz częściej jest dawany "ukradkiem", bo zarówno przesadny patos, jak i drwiący cynizm uciszają zwykłą, cichą miłość do kraju.

 

@Migrena

Bardzo dziękuję! - Twoje słowa są dla mnie niezwykle ważne. To, że wiersz "chwycił i nie puścił", że poczułeś wzruszenie i tę gorzką prawdę - to dokładnie to, na czym mi zależało. Chciałam, żeby ten tekst nie był tylko obserwacją, ale dotykał czegoś prawdziwego.

I dziękuję za to, co napisałeś o Cieniu - że to "czysta poezja nadziei". Tak, dokładnie o to mi chodziło. Ten ktoś, kto poprawia flagę, zdmuchuje kurz - to właśnie ten autentyczny sentyment, który wciąż jest, mimo wszystko. Ukryty, cichy, ale trwa.

Dziękuję Ci z całego serca za tak piękne słowa.

 

[Marek.zak1]

@Berenika97 Jestem za ta cichą, zwykłą miłością, od podniesienia papierka na ulicy, do cieszenia się z sukcesów, bez dzielenia i wskazywania, kto jest większym patriotą, co niestety jest wykorzystywane w politycznych grach o władzę, także w tym dniu, jak  dzisiejszy. Co do historii, też jestem za, o czym wiesz. 

Pozdrawiam i życzę optymizmu. M

[Berenika97]

@Simon Tracy

Bardzo dziękuję i życzę pięknych obchodów Święta Niepodległości.

Chciałam w tym wierszu pokazać też coś więcej: że pamięć nie może być tylko obowiązkiem, ale czymś żywym, czułym, zrozumiałym. Że nie wystarczy stanąć przy pomniku raz w roku - trzeba rozumieć, dlaczego tam stoimy. Mieć świadomość, że to nie tylko rytuał, ale część naszej własnej historii.

 

@Marek.zak1

Bardzo dziękuję! Twoje słowa o "cichej, zwykłej miłości" to dokładnie to, o czym też myślę. Ta miłość od podniesienia papierka na ulicy, od drobnych gestów, od szacunku dla wspólnej przestrzeni - to jest fundament. Nie dzielenie na "prawdziwszych" i "gorszych" patriotów, nie polityczne rozgrywki, tylko zwykła, codzienna troska.

Historia jest ważna - wiem, że to dla Ciebie istotne. Ale najpiękniejsza jest wtedy, gdy łączy, a nie dzieli. Gdy jest opowieścią dla wszystkich, a nie bronią w politycznej walce.

Dziękuję za optymizm - jego też nam wszystkim potrzeba. W takich czasach szczególnie.

Pozdrawiam serdecznie!

@JuzDawnoUmarlem@Leszczym@Nata_KrukSerdecznie dziękuję!