Jesiennik

[Nata_Kruk]

 

                 Jesiennik

 

gdy drzewom zieleń się znudzi                       
kasztany wzdłuż alej w potrzasku                          
przywdziewam brązy i zapach                        
w czerwienie żółć liści wplatam

                      

co rok o tej porze domek                                 
zamienia się w park zjesienniały                               
wiewiórki nadmiar żołędzi                               
kurierem - wichrem - przysłały

 

po jeżach igły zgubione                                
czasami zakłuły zbyt mocno                                    
w bandażach słoneczny promyk                        
zaleczył co niewidoczne  

                              

jesienią ktoś bliski przysnął                                                  
na lata przy długie na zawsze                                          
więc na złość markotnej aurze                      
właśnie jesienią się zrodzę

 

 

 październik, 2025                   

 

[lena2_]

Optymistyczny Twój Jesiennik:):) miłej niedzieli

[huzarc]

@Nata_Kruk

Wiersz wzrusza bez patosu.

To poetycka miniatura, jakby w duchu późnego Staffa, z domieszką współczesnej wrażliwości — gdzie codzienność i sacrum się przenikają.

[Waldemar_Talar_Talar]

Witaj - jesienią ktoś bliski przysnął                                                  
na lata przy długie na zawsze   - smutny moment wiersza -  reszta to to czysty jesienny nastrój - prawdziwy -

Ps. - zajrzy proszę do działu - Forum dyskusyjne - wstawiłem komunikat

         może cię zainteresuje - 

                                                          Pzdr.serdecznie.

Edytowane 10 godzin temu przez Waldemar_Talar_Talar (wyświetl historię edycji)

[Nata_Kruk]

@lena2_... Leno.. dziękuję, Tobie także, miłego dnia.

 

@huzarc... cieszę się bardzo, że bez patosiku.. :) Dziękuję za ciekawy komentarz.

 

@Waldemar_Talar_Talar... tak, jest smutnawa chwilka, ale reszta ma doładować pozytywnie.. :) Dziękuję.

 

Pozdrawiam Was.

Edytowane 10 godzin temu przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

[Migrena]

@Nata_Kruk

 

Nata !

Piękny wiersz!

To, jak splatasz przemijanie z motywem odrodzenia ("właśnie jesienią się zrodzę"), jest niezwykle silne i dające nadzieję.

Świetne i wzruszające!

[Nata_Kruk]

@Migrena... dziękuję Ci bardzo za te miłe słowa... :)

 

@violetta.. dzięki za zajrzenie... :)

 

 

Edytowane 9 godzin temu przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

[Alicja_Wysocka]

@Nata_Kruk Jesienią też chce się żyć, może nawet bardziej, przez pamięć wiosny i lata... zanim serce trzaśnie w kalendarz. 

 

 

 

Edytowane 9 godzin temu przez Alicja_Wysocka (wyświetl historię edycji)

[Annna2]

@Nata_Kruk ładnie i klimatycznie, taki liryk na jesień,

ale końcówka to zapowiedź wiosny

[Jacek_Suchowicz]

jak zwykle ładnie

 

bo jesień nas właśnie odradza

do zimy gotuje by przetrwać

i z wiosną pod rękę znów chadzać

a czasem znów w niebie pomieszkać

 

wracamy wraz z wiekiem do źródeł 

skończywszy tu swoje zadnie

a jesień nas cieszy jak umie

swym ciepłem z czułością ogarnie

:)))

[Nata_Kruk]

@Alicja_Wysocka... ale mnie zatrzymałaś piosenką, taka pozytywna i z piękną oprawą...

przeskoki w terenie... :) Mam nadzieję, że to nie AI .. nie zawsze da się rozpoznać.

 

@Annna2... cieszę się, że tak odbierasz... można i wiosnę przywołać końcówką... ;)

dziękuję bardzo.

 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

kto ciepła nie potrzebuje

niech zimie na biegun wpadnie... ;)

 

Jacku.... bardzo, bardzo dziękuję za strofki.

 

Ślę Wam pozdrowienie jesienne.

 

 

Edytowane 8 godzin temu przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

[Alicja_Wysocka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Właśnie AI, Nato.

Też mi się bardzo podoba, ma dobrą treść, ma zapamiętywalny temat muzyczny, no i sympatyczną dziewczynę. 

 

[andrew]

@Nata_Kruk

...jesień 

długi cień rzuca słońce 

a życie 

życie jest pachnące 

jak pomarańcze 

...

Pozdrawiam serdecznie 

Miłego dnia 

[Berenika97]

@Nata_Kruk

Piękny hołd dla jesieni - pełnym ciepła, delikatności i głębokiego sentymentu. Stworzyłaś niezwykłe, zmysłowe obrazy jesieni - nie tylko wizualne (brązy, czerwienie, żółcie), ale też dotykowe (igły jeży, bandaże) i zapachowe. "Przywdziewam brązy i zapach" to piękne ujęcie - jesień staje się czymś, co się nosi jak strój.

A na końcu pojawia się coś znacznie głębszego - zaśnięcie kogoś bliskiego "na lata przy długie na zawsze". To jest przejmujące. Ale zakończenie: "Właśnie jesienią się zrodzę" - akt buntu, wybierasz życie, narodziny To "na złość markotnej aurze" brzmi jak manifest. Wiersz jest przepiękny!