„Omyłka” to nowela Bolesława Prusa opublikowana po raz pierwszy w latach 1884–1885 na łamach czasopisma „Kraj”, a w formie książkowej w 1888 roku. Utwór rozgrywa się w małym miasteczku w czasie powstania styczniowego i ukazuje dramat jednostki niesłusznie oskarżonej o zdradę. Narracja prowadzona jest z perspektywy dorosłego bohatera wspominającego dzieciństwo, co pozwala autorowi na zastosowanie tonu naiwnego dziecka jako maski chroniącej przed cenzurą. Centralną postacią jest tajemniczy starzec, sądzony i napiętnowany jako szpieg, który ostatecznie okazuje się bohaterem, ratującym rannego powstańca – brata narratora. Tytułowa „omyłka” wskazuje na tragiczne skutki pochopnych sądów i społeczne konsekwencje fałszywych oskarżeń. Prus porusza w noweli uniwersalne tematy: moralności, odpowiedzialności zbiorowej oraz krzywdy wyrządzonej przez uprzedzenia.
