Noc listopadowa – trzeci z kolei utwór Stanisława Wyspiańskiego, po „Warszawiance” i „Lelewelu”, poruszający tematykę powstania listopadowego. Dzieło zostało napisane w latach 1901-1904, a wydane drukiem w 1904 roku.
„Noc listopadowa” to dramat sceniczny składający się z 10 luźnych scen, pozbawiony podziału na akty. Każda scena jest samodzielnym epizodem, rozgrywającym się w różnych miejscach, co tworzy wielowymiarowy obraz powstania i kondensuje dramatyzm zdarzeń. Wyspiański czerpał inspirację z dramatu romantycznego, czego dowodem jest brak zasady trzech jedności oraz luźna kompozycja. Autor napisał również później uzupełnienie do dramatu w formie „programu muzyki antraktowej”. Pierwsza inscenizacja „Nocy listopadowej” miała miejsce 28 listopada 1908 roku, w rocznicę śmierci poety.
Dramat przedstawia wydarzenia z 29 listopada 1830 roku, rozpoczynając się w Szkole Podchorążych Piechoty w Warszawie. Wyspiański wprowadza do fabuły postacie z mitologii greckiej, takie jak Pallas (Atena) oraz Ares, którzy symbolicznie reprezentują siły uczestniczące w powstaniu. Główne postacie historyczne, takie jak Piotr Wysocki i wielki książę Konstanty, są ukazane w kontekście ich działań i dylematów w krytycznym momencie powstania. Wyspiański splata wątki historyczne z elementami fantastycznymi, tworząc dramatyczną narrację o heroizmie, zdradzie i narodowych dążeniach do wolności.