„Dżuma” Alberta Camus to powieść-parabola. Oznacza to, że można ją interpretować dosłownie lub metaforycznie. Utwór jest więc ponadczasowy, o czym świadczy chociażby brak ściśle określonego czasu akcji - wydarzenia mają miejsce w roku 194.. „Dżuma” ma przede wszystkim skłaniać czytelnika do refleksji na tematy moralne i filozoficzne. Dzięki temu, wciąż pozostaje aktualna, chociaż powieść ukazała się w 1947 roku. W utworze można znaleźć również odniesienia do współczesnego świata, ponieważ natura ludzka pozostała w dużej mierze taka sama.
Większość groźnych, śmiertelnych chorób została w obecnych czasach wyeradykowana. Prawdopodobnie nikt z nas nie dopuszcza więc myśli, że w mieście, w którym mieszka, mogłaby wybuchnąć epidemia dżumy. Nie oznacza to jednak, że współczesny człowiek nie zmaga się z poważnymi chorobami. Sytuacja epidemiologiczna związana z koronawirusem w pewnym stopniu przypomina doświadczenia mieszkańców Oranu. Na świecie wciąż istnieją choroby, które powodują przedwczesną śmierć i zmuszają nas do izolacji społecznej.
Raymond Rambert został uwięziony w obcym mieście, ponieważ po wybuchu epidemii zamknięto bramę. Nie mógł wrócić do Paryża, gdzie czekała na niego ukochana. W XXI wieku, wciąż dochodzi do sytuacji, kiedy rodziny i pary zakochanych nie mogą się spotkać, ze względu na sytuację epidemiologiczną. Często powoduje to bunt i chęć łamania zasad, podobnie jak u Ramberta, który początkowo próbował nielegalnie opuścić miasto. Na szczęście, egoizm w końcu przegrywa ze zdrowym rozsądkiem. Tak było również w przypadku Ramberta, który postanowił zostać w mieście do końca epidemii.
Dżuma może być jednak rozumiana, jako ogólne zło i nieszczęście na świecie. Niezależnie od czasów, wszyscy zmagamy się z trudnymi doświadczeniami, ponieważ cierpienie jest wpisane w ludzką egzystencję. Ludzie przyjmują jednak różne postawy wobec zła obecnego na świecie. Dobrym przykładem jest zdecydowanie doktor Rieux, który niestrudzenie walczył z epidemią. Może być przykładem dla wszystkich medyków, którzy powinni zdawać sobie sprawę, że zawód lekarza jest misją.
Doktor Rieux rozumiał, że pomoc mieszkańców miasta jest jego obowiązkiem. Nie został lekarzem wyłącznie po to, żeby zarabiać dobre pieniądze. W obecnych czasach również mamy do czynienia z dobrymi i złymi lekarzami. Niektórzy zasługują na podziw, a inni chcą wyłącznie pieniędzy, ale nie interesują się dobrem swoich pacjentów. Przedstawiciele syndykatu lekarzy początkowo nie wierzyli, że w mieście wybuchła dżuma, dopiero doktor Rieux musiał ich do tego przekonać. Ci medycy reprezentowali więc obojętność niektórych lekarzy i ich schematyczne podejście do leczenia pacjentów.
Powieść ukazuje jednak również losy mniej szlachetnych bohaterów. Jednym z nich z pewnością jest Cottard. Mężczyzna cieszył się z wybuchu epidemii, ponieważ w ten sposób mógł uniknąć aresztowania. Współcześnie również nie brakuje ludzi, którzy korzystają na cudzym nieszczęściu. Często słyszymy o przestępstwach, korupcji i próbach uniknięcia kary za swoje czyny. Przestępcy bogacą się na cierpieniu innych i przekładają własne zyski nad zasady moralne. Cottard miał ludzkie życie za nic, cieszył się z epidemii, chociaż tysiące orańczyków umierały w męczarniach. Gdy sytuacja w mieście zaczęła się normować, Cottard odchodził od zmysłów i zaczął strzelać do przypadkowych przechodniów. Ponownie wyżywał się na innych, ponieważ nie chciał ponieść konsekwencji swoich czynów. Mimo upływu lat, wciąż istnieją ludzie, którzy są całkowicie pozbawieni empatii i kręgosłupa moralnego.
Albert Camus skłania czytelnika do przemyśleń i przedstawia uniwersalne prawdy moralne. Chociaż od wydania powieści upłynęło kilkadziesiąt lat, na jej kartach można znaleźć analogie do bieżących zdarzeń.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.