W literaturze, a także w wypowiedziach publicznych, bardzo często możemy spotkać się ze środkiem stylistycznym, jakim jest pytanie retoryczne. Jak sama nazwa wskazuje źródeł pytania retorycznego upatrywać należy w retoryce – sztuce wymowy, która posiada wiele reguł i znana jest od starożytności.
Spis treści
Pytanie retoryczne to jeden z najpopularniejszych środków stylistycznych. Taką nazwę noszą pytania, na które nie oczekuje się odpowiedzi, ponieważ pytający ją zna lub jest ona zawarta w samym pytaniu. Formuła pytania retorycznego służy przede wszystkim wzmocnieniu przekazu i ma na celu zainteresowanie odbiorcy.
Każda z funkcji pytania retorycznego odnosi się do jego głównego celu, a więc zainteresowania odbiorcy i ubarwienia przekazu. Wyróżnić możemy następujące funkcje pytania retorycznego:
Pytanie retoryczne możemy spotkać nie tylko w literaturze czy przemówieniach publicznych, ale również w języku codziennym. W mowie potocznej funkcjonuje wiele sformułowań, które pełnią rolę pytania retorycznego – wypowiadamy je, ale nie oczekujemy od naszego rozmówcy odpowiedzi, np. frazy: „dasz wiarę?”, „wiesz?”, „widzisz to?” czy „dlaczego to się dzieje?”. Gdy wplatamy podobne sformułowania do swojego komunikatu, nie zawsze wymagamy bezpośredniej odpowiedzi, czasami mają one jedynie podkreślać nasze emocje.
Z pytaniami retorycznymi możemy spotkać się w utworach wielu epok. Służą one najczęściej podkreśleniu emocjonalnego stosunku wypowiadającego na konkretny temat, podkreśleniu istoty wypowiadanej kwestii lub zachęcenia odbiorcy do refleksji. Przykładami zastosowania pytania retorycznego w literaturze mogą być m.in. utwory:
Fraszka, kto sie przypatrzy, fraszka z każdej strony.
Kogo kiedy pobożność jego ratowała?
Kogo dobroć przypadku złego uchowała?
Nie wiem, co lżej: czy w smutku jawnie żałować, Czyli się z przyrodzeniem gwałtem mocować?
Coś ty Atenom zrobił Sokratesie Cypriana Norwida – w utworze Norwida pojawia się wiele pytań retorycznych, które mają na celu zachęcenie odbiorcy do przemyśleń oraz refleksji nad ludzkim losem:
Coś ty Atenom zrobił, Sokratesie, Że ci ze złota statuę lud niesie, Otruwszy pierwej?
Kto drugi tak bez świata oklasków się zgodzi
Duch Iść?… taką obojętność, jak ja, mieć dla świata?
Któż zbadał puszcz litewskich przepastne krainy
Aż do samego środka, do jądra gęstwiny?
Pytanie retoryczne może pełnić różne funkcje. Zależą one przede wszystkim od intencji, jaką kieruje się autor wypowiedzi. W mowie codziennej pytania retoryczne służyć mogą podkreśleniu konkretnych kwestii, wyrażeniu zadumy, zdumienia lub rozgoryczenia. W literaturze spełniają one dodatkowo funkcje artystyczną – potęgują siłę przekazu, dopełniają obrazu opisywanego zjawiska, zachęcają do refleksji lub proponują ścieżkę interpretacyjną. W mowach publicznych pytania retoryczne mogą służyć zarówno wywołaniu sympatii u odbiorców, jak i stać się elementem perswazji oraz manipulacji.