Wiosna (Złocistowłosa, złotobrewa)

Zło­ci­sto­wło­sa, zło­to­bre­wa
Wśród ci­chych pły­nie łąk
I ja­kieś ja­sne sny roz­le­wa
W krąg.

Z uśpie­nia bu­dzi mo­dre zdro­je
Sze­le­stem bia­łych szat
I w zwiew­nych mgieł przy­stra­ja zwo­je
Świat.

Zło­ta­wą słoń­ca nić prze­wi­ja
Skroś rąb­ki śnież­nych chmur —
I w szma­rag­do­wy płaszcz owi­ja
Bór.

Odzie­wa w bia­łe pió­ro­pu­sze
Ga­łąz­ki śpią­cych drzew —
I roz­tę­sk­nio­ny leje w du­szę
Śpiew.

I w ja­kiś cud­ny hymn roz­dzwa­nia
Prze­strze­nie smęt­nych pól
I w łzy prze­ta­pia uko­cha­nia
Ból.

Jak anioł zwi­sa po­nad świa­tem
W ja­śnie­niu zło­tych zórz —
I znów nas pie­ści aro­ma­tem
Róż.

I znów nas pie­ści i ko­ły­sze
Zie­le­nią won­nych łąk —
I ja­kąś bia­łą sie­je ci­szę
W krąg.

Czy­taj da­lej: Śnieg – Zygmunt Różycki