Cośmy kochali tak razem
Martwym głazem
I ruiną,
Temu dzisiaj się przyśniwa
Młodość nowa i szczęśliwa —
Dni im życia płyną!
Staremu Rzymowi
Grobom i ludowi!
A nam, cośmy byli
Na tych grobach młodzi,
Namże w piersiach się nie zrodzi
Życie — w grobów życia chwili!..
Dość już mąk —
Niech do dusz
Wrócą już
Nadzieja, miłość i wiara
A żywota czara
Powróci do rąk