Gwiazdka

Co tu cudów, co tu blasku,
Wycinanek i obrazków,
i orzechów malowanych!
Błyszczą gwiazdy srebrnozłote
i łańcuchów długie sploty
i stubarwne kule szklane!

Koło drzewka darów stosy
i anielskie białe włosy,
i śnieg skrzący jak diamenty –
a na samym drzewka szczycie
w swej anielskiej stoi świcie
jasny anioł uśmiechnięty.

Pomyśl tylko: – ciepło, miło,
świeczek sto się wypaliło
i sto innych się wypali –
ale w domu innych dzieci
nikt im świeczek nie zaświeci
i nikt drzewka nie zapali.

Więc zaprowadź je do siebie,
będą pewnie w siódmym niebie,
będą śmiać się zachwycone –
śnieg się iskrzy jak diamenty,
stoi anioł uśmiechnięty
gdzieś przed siebie zapatrzony.

Niechaj gwiazdka dzisiaj wszędzie
wspólnym świętem wszystkich będzie,
użycz serca swoim gościom!

Otoczymy drzewko kołem,
wszyscy razem, wszyscy społem,
podzielimy się radością!

Czytaj dalej: Gwiazda - Leopold Staff

Źródło: Młody Spółdzielca, r. 1936, nr 5.