Miłość, o Luba, mieszka wraz z tobą,
Na twoich licach widzę jej łoże;
Nie – na tych licach, zbladłych żałobą,
Miłość róż świeżych znaleźć nie może.
Ale nie zawsze różane twarze
Miłość obiera za tron dla siebie,
Patrz!... w moim sercu są jej ołtarze,
Tu ona żyje, żyje dla ciebie.
Luba! w twych oczach miłość osiędzie,
Tu znajdzie słodką, miłą uchronę.
Nie – jej świątynią nigdy nie będzie
Oko tęsknotą, smutkiem przyćmione.
Ale nie zawsze miłość, co rani,
W promiennych oczach tron ma dla siebie;
Patrz!... w moim sercu ołtarz jest dla niej:
Tu ona żyje, żyje dla ciebie.