1
Idą posępni
a grają im dzwony
ze wszystkich kościołów
a grają im dzwony
żałobne.
2
Idą posępni
a niosą korony
ozdobne,
misterne, a dla nich
ciążące jak ołów,
korony sczerniałe,
pogrobne.
3
A grają im dzwony
ze wszystkich kościołów
a szurną, łopocą
szarfami przyczołów
chorągwie, proporce
pogrzebne.
4
A grają im dzwony
ze wszystkich kościołów
ogromne, tętniące,
podniebne.
5
A śpiewy nad nimi,
jak skrzydła Aniołów
kołyszą się górne,
wróżebne.
6
A idą posępni
ze wszystkich kościołów
z cechami, wieńcami,
co kwietne, pachnące,
w tysiące były liczone.
7
I chłopy sukmanne,
i pany strojone
w pąsowe żupany, delie.
8
I dziewki przekrasne,
panięta przejasne,
jaśniejsze niż białe lelie.
9
A idą żałobni,
a idą posępni
przez długie ulice podgrodne;
a idą żałobni,
a idą posępni,
choć niebo błękitem pogodne.
10
Wiatr chmury przegania,
to skrywa, odsłania
orszaki pochodne, stokrotne;
11
A cienie się wiją,
to jaśnią, to kryją,
to w biegu znikają przelotne.
12
A oni posępni,
a grają im dzwony
ze wszystkich kościołów zawodne.
13
Czyli łąki nietknięte tak gwarzą,
Czyli kwiaty wycięte się skarżą -
Czyli łąki i łany się kłonią,
Czyli wiatru przygięte pogonią.
14
Czy to lasów stoki się chwieją,
Czy tak wieńce jodłowe wonieją...
Czy to lasy sosnowe się kłonią,
Czyli wiatru przygięte pogonią.
15
Za orszakiem — czy to łąki szarzeją...
za orszakiem, czy to łany już gwarzą,
za orszakiem, czy to bory się chwieją,
za orszakiem, czy to lasy już idą...
czyli pszczelne roje tak brzęczą
za orszakiem — czyli ziemie tak jęczą.
16
A idą żałobne,
posępne, pogrzebne
i łąki pachnące,
i lasy podniebne,
wnuczęta moje pogrobne.
17
A grają im dzwony
ze wszystkich kościołów
ogromne, tętniące,
wróżebne.