O Jessów sławny korzeniu, z ciebie
bójny szczep idzie, co wierzch ma w niebie,
zaczym stanąłeś celem narodów,
dziwem i strachem królewskich grodów.
Do Ciebie, skąd dzień i gdzie noc wstaje,
obrócą modły wobec rodzaje,
więc i nas z jarzma, które nosiemy
(a już nie mieszkaj), wybaw, prosiemy.