*** (O jedno tylko cię prosiłem)

Autor:

O jed­no tyl­ko cię pro­si­łem:
Byś mi wie­rzy­ła. I nic wię­cej.
I w Two­ją wia­rę uwie­rzy­łem.

Spo­kój otu­lił mnie dzie­cię­cy,
I taki by­łem, jak przed laty:
Pro­sty, ła­god­ny i chło­pię­cy.

A pła­kał we mnie żal utra­ty,
Ból po­now­ne­go po­że­gna­nia…
…Lecz ci­chy by­łem jako kwia­ty.

I czu­łem, że mnie los od­ga­nia
Od Cie­bie! I jak zło­dziej zbie­głem!
A w nie­mej chwi­li, w czas roz­sta­nia,

Spoj­rza­łem jesz­cze… i – do­strze­głem!

10 X 1915

Czy­taj da­lej: Do prostego człowieka - Julian Tuwim