O fons Bandusiae.
Źródło Banduzji, jasny krysztale!
Stoisz za wino, za wonne kwiaty:
Jutro cię kozłem ofiarnym chwalę;
A choć na młodym łebku sękaty
Różek mu rośnie i już przeznacza
Go na miłostki i przyszłe boje,
Darmo! krew jurna niech jutro zbracza
Przejrzyste kryształy twoje.
Wód twych psia gwiazda wyssać nie może,
Do ciebie zawsze błądzące trzody
I wół, gdy dość się w pługu naorze,
Przyjdą poszukać słodkiej ochłody.
Kiedyś zasłyniesz ty moim pieniem
Razem z tym dębem na wierzchu skały,
Co się zwieszając, otula cieniem
Rzeźwiące twoje kryształy.