Chwila Ciszy ( Fragment)

My nic nie wie­my, my przez całe ży­cie
Chce­my coś wie­dzieć, ale nic nie wie­my.
Ro­śniem za­praw­dę - cóż, gdy i po­wi­cie
Ro­śnie - a ni­g­dy go nie prze­ści­gnie­my.
Świat - to po­wi­cie, my zaś - wiecz­ne dzie­ci:
Ba­wi­my się cie­niem i przed cie­niem drże­my;
Trwo­ga ta skrzy­dłem bły­ska­wi­cy wzle­ci,
I znów nam do­brze, i znów nic nie wie­my.
Krzyż tyl­ko je­den, wy­cią­gnąw­szy dło­nie
Star­ców po daw­nej zna­jo­mo­ści wita,
Młódź bło­go­sła­wi - a roz­dar­te skro­nie
Z chmur wy­chy­la­jąc - w oczach dzie­ci czy­ta;
Czy im te wstę­gi, co tak ...